شب سردی است و من افسرده..راه دوری است و پایی خسته!!

تیرگی هست و چراغی مرده..می كنم تنها از جاده عبور!!

دور ماندند ز من آدم ها..سایه ای از سر دیوار گذشت!!

غمی افزون مرا بر غم ها..فكر تاریكی و این ویرانی!!

بی خبر آمد تا با دل من..قصه ها ساز كند پنهانی!!

نیست رنگی كه بگوید با من..اندكی صبر سحر نزدیك است!!

هر دم این بانگ بر آرم از دل..وای این شب چقدر تاریك است!!

خنده ای كو كه به دل انگیزم؟!..قطره ای كو كه به دریا ریزم؟!..

صخره ای كو كه بدان آویزم؟!..مثل این است كه شب نمناك است!!

دیگران را هم غم هست به دل..غم من لیك غمی غمناك است!!

و آن زمان که عاشق می شوی

                      و می دانی که عشقی هست

                                                       و باور داری کسی که تو را دوست دارد

                                              و در آن شبهای سرد و یخبندان با تو می ماند..

 در آن لحظات می فهمی دوست داشتن چقدر زیباست .....

و آن زمان که کسی در فراسوی خیال تو نیست

                       و تو تنهای تنها در جاده های برهوت زندگی قدم می زنی

                                                                       تنها اوست که به تو

                                 آرامش خیال می دهد.....